Ι. Η Αρχή

(συνέχεια από εδώ)

Ο δεσπότης είχε γίνει μούσκεμα καθώς έψελνε τον αγιασμό, κάτω από το δυνατό ανοιξιάτικο ήλιο της 25^ης Μαρτίου 2063. Το κάθε τι άστραφτε... Ο χρυσοποίκιλτος τόμος του Ευαγγελίου, οι εκατοντάδες κάμερες πιο πέρα, τα χιλιάδες αυτοκίνητα ακόμα πιο πέρα και, πιο πολύ απ’ όλα, αυτή η θεόρατη μάζα από κράμα τιτανίου.

«Υπέρ του γεννηθήναι το ύδωρ τούτο αγιασμού δώρον, εις ίασιν ψυχής τε και σώματος...» Τα μεγάφωνα σκόρπιζαν πολλά κιλοβάτ τροπαρίων πάνω στο συγκεντρωμένο πλήθος, όμως οι σκόρπιες ορχήστρες με τα δημοτικά τραγούδια κέρδιζαν τις τοπικές ακουστικές μάχες. Μόνο κάποιοι αγρότες πρόσεξαν τη φράση το ύδωρ τούτο αγιασμού δώρον και σκέφτηκαν ότι η Οικολογική Επιτροπή του Υπουργείου Γεωργίας θα απέρριπτε σίγουρα τις γεωτρήσεις που ζητούσαν, ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που ψήφισαν Νέο ΠΑΣΟΚ.

Ήταν η κατ’ εξοχήν ελληνική υποδοχή ενός επίσημου αγιασμού.

Το πανηγύρι είχε αρχίσει από ώρα στην πεδιάδα της Κορώνειας. Κλαρίνα παίζανε, αρνιά γυρίζανε σε σούβλες, ποτήρια γεμίζανε με τσίπουρο, τοπικοί βουλευτές της Νέας Νέας Δημοκρατίας περιδιάβαιναν ανάμεσα στους ψηφοφόρους τους και μικροπωλητές πουλούσαν μαλλί της γριάς, μπρελόκ και γυαλιά ηλίου. Ο αέρας ήταν γεμάτος από την τσίκνα των ψητών και τα καυσαέρια των βενζινοκίνητων γεννητριών.

Ήταν η κατ’ εξοχήν ελληνική υποδοχή μιας απογείωσης διαστημοπλοίου.

Γιατί εδώ, στην αποξηραμένη λίμνη της Κορώνειας, η Ιστορία κατέγραφε το μεγαλύτερο έργο από καταβολής ελληνισμού –μετά τον Παρθενώνα και την εκτροπή του Αχελώου: το αντιβαρυτικό διαστημόπλοιο Οδυσσέας. Δεν έμοιαζε καθόλου με το αθάνατο μνημείο των Αθηνών, περισσότερο έφερνε προς μίνι Πύργο του Άιφελ, ένα σχήμα που, σύμφωνα με το Φενγκ Σούι, προσφέρει καλοτυχία και ξεπέρασμα εμποδίων. Κάτι που σίγουρα θα χρειαζόταν ο Οδυσσέας στο ταξίδι του...

Ήταν απίστευτο, ήταν ιστορικό, ήταν ένα όνειρο που βγήκε αληθινό. Ξεκίνησε πριν οκτώ χρόνια με έναν Έλληνα ομογενή στα εργαστήρια της NASA, που ανέπτυξε την αντιβαρυτική προώθηση. Λίγο μετά, το τηλεσκόπιο Κέπλερ εντόπισε πλανήτη όμοιο με τη Γη στο Έψιλον του Ηριδανού και η ανθρωπότητα έπιασε αμέσως το υπονοούμενο του πεπρωμένου. Το όνειρο φάνηκε προς στιγμήν να χάνεται όταν ο ερευνητής πεθαίνοντας δώρισε τα αρχεία του στο ελληνικό κράτος –υπό τον όρο να μη χρησιμοποιηθούν για πολεμικούς σκοπούς και να διαμορφωθεί η βουνοκορφή πάνω από τον Άγιο Σώστη Γρεβενών, το χωριό του, στο μεγαλύτερο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (ύψους 82 μέτρων)• παρόλα αυτά και κόντρα στις απαισιόδοξες προβλέψεις, η νεοσύστατη Γενική Γραμματεία Διαστήματος δούλεψε σκληρά, έστησε τον Οδυσσέα ολοκληρωμένο και κράτησε το όνειρο ζωντανό.

Όμως δε θα τα κατάφερνε αν δεν υπήρχε το πρόγραμμα Greeks in Space!

Το έργο που ανέλαβε η ΓΓΔ ήταν κολοσσιαίο: έπρεπε να κατασκευάσει το διαστημόπλοιο, να το εξοπλίσει με τον πιο σύγχρονο γιαπωνέζικο υπερ-υπολογιστή, να επιλέξει τους κατάλληλους αστροναύτες με διαφάνεια και αξιοκρατία, και να πείσει τους κατοίκους του Αγίας Σωτήρας Γρεβενών να μη διαμορφώσουν τη δική τους βουνοκορφή σε ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (ύψους 83 μέτρων). Φυσικά, χρειάστηκαν τεράστια ποσά για όλα αυτά τα έργα...

...βοήθησε όμως το πρόγραμμα Greeks in Space!

Μόλις τέλειωσε ο αγιασμός, ανέβηκε στην εξέδρα ο Πρωθυπουργός. Χαμογέλασε στις κάμερες, «Greeks in Space!» ανακοίνωσε στα μικρόφωνα και φόρεσε τα γυαλιά του. «Ελληνίδες και Έλληνες, ψηφοφόρισσες και ψηφοφόροι. Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε!» είπε γελώντας και έπαιξε με τη γραβάτα του. Ποτήρια σηκώθηκαν και το μισό πλήθος χειροκρότησε.

Οι αστροναύτες στέκονταν δίπλα του με τις εφαρμοστές στολές τους. Ήταν πέντε: δύο άντρες, δύο γυναίκες, και ο Μίλτος• που κοιτούσε το πανηγύρι σαν να συνέβαινε κάπου μακριά και σε κάποιον άλλον. Δεν είχε καταλάβει πώς έγινε αυτή η στροφή στη ζωή του... Η αίτηση στη ΓΓΔ, αστεία με τους φίλους του, το τηλεφώνημα μια μέρα που ετοιμαζόταν να στείλει το βιογραφικό του στην τράπεζα, «επιλεχθήκατε για την ειδική πρακτική εξέταση του ΑΣΕΠ –όχι, δεν είναι πλάκα. Έχετε κατάλληλες σπουδές, δείκτες νοημοσύνης και ψυχοδομής –όχι, όχι, δεν είναι πλάκα. Περάστε αύριο από τη ΓΓΔ, δεύτερος όροφος στο ΥΠΕΧΩΔΕ δίπλα στο γραφείο του θείου σας, χτυπήστε τρεις φορές την πόρτα, το σύνθημα είναι: Πρόωρη Εκσπερμάτωση –έλα ρε μαλάκα, ο Βαγγέλης είμαι, πλάκα σου κάνω». Ο Μίλτος έστειλε το βιογραφικό του στην τράπεζα και προσελήφθη. Όταν μετά από λίγες μέρες ο θείος τηλεφώνησε για να του πει ότι μεσολάβησε στον Υπουργό και τον έβαλαν στην ειδική πρακτική εξέταση του ΑΣΕΠ, ο τραπεζικός υπάλληλος δεν τον πίστεψε με τίποτα. Χρειάστηκε να δει το όνομά του στις εφημερίδες.

Οι κάμερες αναμετέδιδαν τις ιστορικές στιγμές στα τηλεοπτικά δίκτυα όλου του κόσμου, το συγκεντρωμένο πλήθος χειροκροτούσε κι ο Πρωθυπουργός συνέχιζε: «...γιατί ο καθένας σας έχει κάτι που οι ληστές δε δύνανται να κλέψουν, που ο σκώληξ δε δύναται να αφανίσει. Ναι! Ακόμα κι αν ο σκύλος του γείτονα γαβγίζει απ’ το πρωί ως το βράδυ, ακόμα κι αν έχεις χάσει όλη την περιουσία σου στα χαρτιά και η κόρη σου γυρίζει στις έξι το πρωί, πρεζόνι απ’ τα δεκαεφτά της –ναι! Ακόμα και τότε δεν τα ‘χεις χάσει όλα... Σου έχει μείνει κάτι που αξίζει όσο κι η αθάνατη ψυχή σου: η ψήφος σου! Greeks in Space!»

Δεν ήταν ένα ακόμα reality show μέσα στα πολλά της τηλεόρασης. Το Greeks in Space! είχε θεωρηθεί πρωτοποριακό, η Μητέρα-Όλων-Των-Reality-Shows, όχι τόσο για το εξωγήινο περιβάλλον και τα αλλόκοσμα τέρατά του, αλλά για τις νομικές περιπλοκές του. Πώς ένα reality show θα μπορούσε να περάσει μέσα από τον ΑΣΕΠ; Δεν είναι αντισυνταγματικό να καταλήγεις στους τελικούς επιλαχόντες μέσα από διαδικασίες televoting; Αστροναύτες–δημόσιοι υπάλληλοι, πού ακούστηκε; Τα προβλήματα τελικά ξεπεράστηκαν με μία ρύθμιση της τελευταίας στιγμής: το διάστημα θεωρήθηκε «ευρύτερος δημόσιος τομέας», το show εντάχθηκε στον ΑΣΕΠ ως «ειδική πρακτική εξέταση», ενώ το televoting έγινε «μέτρο εξασφάλισης της διαφάνειας, της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας». Το εξεταστικό κέντρο–στούντιο χτίστηκε στον Αχλαδόκαμπο (έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είχε πιστέψει ποτέ ότι αυτό το κομμάτι της ορεινής Πελοποννήσου άνηκε πραγματικά στον πλανήτη μας) και το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα ποιμενικό sci-fi show με στοιχεία western. Από τις εγκαταστάσεις πέρασαν αρκετοί υποψήφιοι, τράβηξαν άφθονες δοκιμασίες και κάθε τόσο το κοινό έδιωχνε έναν, μέχρι που κατέληξε στην ιδανική ομάδα. Οι επιλαχόντες υπέγραψαν σύμβαση αορίστου χρόνου, η ΓΓΔ εισέπραξε μεγάλα ποσά από τις αποκλειστικότητες της παγκόσμιας αναμετάδοσης και τώρα ετοιμαζόταν το δεύτερο μέρος του show. Αυτό που θα κινηματογραφούσαν οι κάμερες του σκάφους και των διαστημικών στολών.

Ο Μίλτος δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι το κοινό θα τον επέλεγε για το ταξίδι. Δεν ήταν ούτε ψηλός ούτε κοντός, ούτε όμορφος ούτε άσχημος• ξεχώριζε με την κοινότητά του. Τελειόφοιτος Κβαντικής Ψυχολογίας, στρατευμένος από την εφηβεία του στη Μεταφυσική Αριστερά, μόνιμα προβληματισμένος και ανήσυχος, έψαχνε διαρκώς την κατάλληλη ευκαιρία να αναδείξει το δυναμικό εαυτό του –τον μέσα Μίλτο, όπως συνήθιζε να λέει. Ήταν ο έξω Μίλτος που του χαλούσε συνεχώς τη δουλειά.

Κοίταξε διακριτικά την κοπέλα δίπλα του. Η Ρούλα είχε κορμί σαν μπουκάλι κόκα-κόλα, δέρμα αψεγάδιαστο, μακριά μαλλιά και την κακιά συνήθεια να την πέφτει στον καθένα εκτός από τον Μίλτο. Τώρα κοιμόταν με τον Γιάννη, τον αθλητή της ομάδας, που προσπαθούσε να πείσει όλους ότι είχε δουλέψει γυμνό μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών. Κρίμα που μία τέτοια κοπέλα χαραμιζόταν έτσι... μία κοπέλα που, επιπλέον, δε φορούσε εσώρουχα απόψε. Ο Μίλτος έριξε μία διακριτική ματιά στην εφαρμοστή στολή της χωρίς να τον καταλάβει, όπως μόνο ένας άντρας ξέρει, και επιβεβαίωσε το συμπέρασμά του (στην πραγματικότητα, η Ρούλα τον κατάλαβε πολύ καλά, όπως μόνο μία γυναίκα ξέρει).

Ο Πρωθυπουργός έκλεισε την τελετή: «Όμως η ώρα πλησιάζει για να τιμήσουν τις συμβάσεις τους τα παιδιά που εσείς διαλέξατε! Τους αγαπήσατε και τους μισήσατε, πάντως όλον αυτόν τον καιρό ήταν κομμάτι της ζωής σας –γιατί τα reality shows που προσφέρει το Νέο ΠΑΣΟΚ είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή. Greeks in Space!»

Δύο σειρές αστυνομικοί άνοιξαν ένα διάδρομο μέσα στο απρόθυμο πλήθος, οι αστροναύτες τον διέσχισαν χαιρετώντας τριγύρω κι ανέβηκαν στο διαστημόπλοιο. Βρήκαν τις καμπίνες τους, βόλεψαν τα πράγματά τους και κάποιοι από αυτούς συναντήθηκαν μετά από λίγο στη γέφυρα του σκάφους.

«Ρε παιδιά, η καμπίνα μας είναι γεμάτη γαλάζιες χάντρες, απ’ αυτές για το ξεμάτιασμα! Α, κι εδώ το ίδιο...» έκανε ο Γιάννης βρίσκοντας από ένα κομποσκοίνι με γαλάζιο μάτι κρεμασμένο σε κάθε γωνιά της γέφυρας.

«Πού είναι ο κεντρικός υπολογιστής; –ναι, ξέρω, η δικιά μου έχει και εικόνα με τον Άγιο Ιγνάτιο», είπε ο Μίλτος, «τον προστάτη του διαστήματος». Πήρε το εγχειρίδιο οδηγιών του υπολογιστή και το ξεφύλλισε: «Εδώ λέει ότι έχει ‘ιαπωνικές πολιτιστικές συνιστώσες’ κι ότι είναι απλός στο χειρισμό. Λίγο πιο εύκολος από αυτοκίνητο, λίγο πιο δύσκολος από πατίνι, έτσι λέει».

Η Ρούλα κάθισε στην κονσόλα πλοήγησης και περιεργάστηκε τα όργανα. «Πω πω κουμπιά, κουμπάκια, διακόπτες, πάλι διακόπτες, κόντρα διακόπτες, χαμός λέμε! Οθόνη αστρικού χάρτη, αντιβαρυτικός κινητήρας, μονάδα ανακύκλωσης... Α, νάτος κι ο υπολογιστής». Πάτησε ένα κουμπί και στην κεντρική οθόνη εμφανίστηκε μία φωτεινή επιγραφή: Ο Κίνζι / Σας χαιρετά, / Γενναίοι κοσμοναύτες.

Ο Μίλτος ήρθε πίσω από τη Ρούλα. «Κίνζι! Τι κάνουν τώρα οι άλλοι;» ρώτησε, προσπαθώντας να δει μέσα από το ξεκούμπωτο πάνω μέρος της στολής της. Οι άλλοι ήταν ο Χάρης και η Κάτια, δύο παιδιά που αγαπήθηκαν από την πρώτη στιγμή και παντρεύτηκαν κατά τη διάρκεια του show. Στην οθόνη φάνηκε η καμπίνα τους, τα κομποσκοίνια με τις γαλάζιες χάντρες που ήταν κρεμασμένα παντού, ο Χάρης που καθόταν σε ένα κάθισμα και η Κάτια που στεκόταν όρθια μπροστά του• ολόγυμνη. Ο υπολογιστής έδωσε ήχο: «–κρατάς στα χέρια σου. Πάρε με–» ακούστηκε να λέει η φωνή της καθώς τον κοίταζε με πόθο και η Ρούλα βιάστηκε να σβήσει την οθόνη.

«Καλό αυτό», σχολίασε ο Μίλτος, «ένα reality μέσα σ’ ένα reality».

«Άντε, ρε παιδιά, να ετοιμαστούμε για την απογείωση», έκανε ο Γιάννης χτυπώντας δυνατά παλαμάκια. «Πώς τους ήρθε να βάλουν όλες αυτές τις χάντρες, τι κόλλημα...»

Τρία λεπτά πιο πριν, στην καμπίνα του Χάρη και της Κάτιας. Η κοπέλα καθόταν στο τραπέζι και έγραφε στο ημερολόγιό της με μεγάλη προσοχή, χωρίς να κοιτάζει τον Χάρη που δοκίμαζε τα καθίσματα να δει αν είναι βολικά. «Σε νιώθω λίγο απόμακρο τον τελευταίο καιρό», έκανε σε κάποια στιγμή χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της. «Μπορεί και να κάνω λάθος, δεν ξέρω» συμπλήρωσε με ύφος: Δεν Κάνω Λάθος, Το Ξέρω Καλά.

Έπεσε μία σιωπή γεμάτη νόημα κι ο Χάρης κατάλαβε ότι έπρεπε να πει κάτι και γρήγορα. Στριφογύρισε λίγο στο κάθισμα προσπαθώντας να βολευτεί, «ε... τι εννοείς;» ρώτησε και σταύρωσε τα πόδια του. Αποτυχία.

«Χάνεσαι. Κλείνεσαι στον εαυτό σου. Κάθεσαι μόνος και παίζεις χαρτιά με τις ώρες. Στην αρχή ανησυχούσα ότι σου την έπεσε η Ρούλα...»

«Α, όχι!»

«...όμως κατάλαβα ότι δεν ήταν αυτό. Τώρα ανησυχώ πιο πολύ», δήλωσε και προσηλώθηκε στο ημερολόγιό της.

Ο Χάρης αναρωτήθηκε γιατί ανησυχούσε η Κάτια, γιατί δεν του κατέβαινε κάτι έξυπνο να πει και γιατί καμία στάση δεν τον βόλευε. «Δεν καταλαβαίνω, τι εννοείς;» ξανάπε και κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να έλεγε τίποτα.

«Αυτό εννοώ». Η κοπέλα έκλεισε το ημερολόγιο, σηκώθηκε όρθια και με μία αποφασιστική κίνηση πέταξε τη στολή της. «Δε σ’ αρέσω; Δε με θέλεις; Γουστάρεις περισσότερο τη γαμημένη την τράπουλα παρά εμένα».

«Όχι, δεν είναι έτσι...» νιαούρισε παραπονεμένα ο Χάρης.

«Ε, τότε, μη σε ξαναδώ να την κρατάς στα χέρια σου. Πάρε μετάθεση για άλλη καμπίνα αν έβαλες σκοπό να περάσεις το ταξίδι χαρτοπαίζοντας» είπε και τον κοίταξε φαρμακερά ξεχνώντας ότι ήταν γυμνή.

Ο Χάρης ένιωσε ένα σφίξιμο στο στήθος. Γιατί του έκανε τη ζωή δύσκολη η Κάτια; Δεν μπορούσε να το καταλάβει. Το μόνο που ήθελε αυτός ήταν η ησυχία του... Διάολε, η ησυχία του! Την κοίταξε παρακλητικά ξεχνώντας ότι ήταν γυμνή: «Έλα… ας ετοιμαστούμε για την απογείωση».

Η αντιβαρυτική εκτόξευση δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο η πυραυλική, με αντίστροφες μετρήσεις, καπνούς, φωτιές και τέτοια εφέ. Όταν ήρθε η μεγάλη στιγμή, ο Οδυσσέας απλώς έβγαλε ένα κλαψιάρικο βουητό. Έγειρε απαλά στη μία μεριά σαν μεθυσμένος, κατόπιν ισορρόπησε σηκώνοντας και την άλλη μεριά, στάθηκε για μια στιγμή σημαδεύοντας το μεσημεριάτικο ουρανό και ξεχύθηκε προς το ζενίθ, σαν πλανητικό κυνηγόσκυλο που ορμάει στο ουράνιο θήραμά του. Η Ιστορία καταχώρησε στο βιβλίο της το ‘Διαστημόπλοιο Οδυσσέας’ αμέσως μετά το λήμμα ‘Δήλος’ και πριν το ‘Δωδώνης Μαντείο’.

Το μόνο που ήξεραν οι πέντε αστροναύτες ήταν ότι κινούσαν στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Το μόνο που ήξερε η ανθρωπότητα ήταν ότι επρόκειτο να πραγματοποιήσει το μεγάλο της όνειρο: να εξερευνήσει το διάστημα με άφθονο σεξ & βία, και να παρακολουθήσει την περιπέτεια τηλεοπτικά. Η αλήθεια όμως ήταν πως όλη αυτή η επιχείρηση αποτελούσε απλώς την κορυφή του παγόβουνου... Άλλες, συμπαντικής σημασίας εξελίξεις κρέμονταν πάνω από την Ελλάδα, ένας φριχτός κίνδυνος απειλούσε να καταστρέψει μια για πάντα τη χώρα κι αυτό κανείς δεν το ήξερε.

Όμως, για να κατανοήσουμε το θέμα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Από την ίδια την Αρχή.

(συνεχίζεται εδώ)